วันนี้รู้สึกทำตัวแย่!!

วันนี้ก็เป็นอีกวันแล้วที่รู้สึกว่าทำตัวได้น่าเอาค้อนทุบหัวมาก (ตุ๊บๆ!!)

วันนี้ก็นั่งเรียน  @@ บอกว่าใครทำงานเสร็จแล้วก็พักอยากทำอะไรก็ทำ 

ขณะรอเพื่อนคนอื่นที่ยังไม่เสร็จ

เราก็จัดเลยจ้า..นิยายที่พกติดกระเป๋าไปด้วยทุกวัน(หนากว่าสมุดโน๊ตอีก) ยังไม่ได้เปิดอ่านเลย

@@ ที่รักเดินมา..อ่านอะไร  อ๊ากก>< ตอนนั้นหน้าม้านเลย..อายก็อาย นิยายรักเพ้อฝันซะด้วย!!

TOT

"อ่านอะไร @@ขอดูหน่อยสิ" หยิบมาอ่านพร้อมยื่นออกห่างๆ (@@สายตายาว)

"นิยายค่ะ@@" หัวเราะกลบเกลี่อน 

"เดี๋ยวเขียนคอนเส็ป แล้ว สรุปย่อมาส่ง@@ด้วยนะ" ทำหน้านิ่งๆ

"ค่ะ" ก้มลงไปจดในสมุด ยิกๆ

"สรุปว่าอ่านว่าได้อะไรจากที่อ่าน"

"ค่ะ"ก้มลงไปจดในสมุด ยิกๆ อีกครั้ง

"ไม่ต้องบอกมานะว่าอ่านแล้วสนุก เพลิดเพลิน" แล้วก็เดินผ่านไปแบบไม่แคร์ใคร!!

"ค่ะ" =="

เวลาผ่านไปสักพักเพื่อนๆเริ่มพูดกันมากขึ้น  @@ก็ให้นั่งหันหน้าเจ้าหากันเป็นวงกลม

@@ก็ขอหนังสือนิยายไปอีกครั้ง บอกว่าเราอ่านเรื่อง........... เพื่อนอ่านตอนที่@@ให้ทำงาน แต่เพื่อนเค้าทำเสร็จแล้วหล่ะ !! (@@พูดให้หนูรุ้สึกดีขึ้นใช่มั๊ยคะ แต่หนูว่า@@กำลังด่าหนูอยู่นะคะว่าไม่มีมารยาท แม้จะใช้คำพูดที่สุภาพก็ตามแต่)  เราก็เริ่มคิดในใจแล้วว่าทำไม@@ต้องเอานิยายที่เราอ่านไปพูดด้วย ตั้งใจพูดใส่เราใช่มั๊ย อันที่จริงเราก็โตพอจะรู้อยู่นะแต่เราก็ไม่ได้เอาไปอ่านตอนที่@@กำลังสอนหรือว่าให้ทำงานนิ ทำไมท่านต้องเอาไปยกตัวอย่างด้วย..รู้สึกแย่มากๆ และทำให้ไม่อยากเรียนวิชานี้เลย!! 

เพื่อนๆยังบอกว่าทำไม@@ต้องเอาไปพูดด้วย ..(เพื่อนกันก็ช่วยกัน ซะงั้น) อาจเป็นเพราะไม่ชอบวิชาแบบนี้ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ เพราะให้มานั่งฟัง@@พูดอะไรก็ไม่รู้ไม่เห็นจะเกี่ยวกับชื่อวิชาเลย  งานที่ให้ทำในชั่วโมง (4 ชั่วโมง ก็ไม่เห็นจะได้อะไรเลย) เช่น ให้หาบทความมาแล้วก็สรุปใจความสำคัญ แล้วก็ส่ง ==" ไม่ได้ดูถูกนะคะว่า@@สอนเรื่องแบบนี้ แต่เดาได้ไม่ถูก ไม่รุ้จะเรียนไปในทิศทางใดมากกว่า หาบทความมาแบบไหนถึงจะดี  คำสั่ง@@ไม่ชัดเจนเลยค่ะ เหมือนไปนั่งให้หมดๆเวลาไป ไม่ได้รู้สึกว่าสนุกเลย แต่@@ดูมีความสุขมากๆเลยนะคะ ..ไม่รุ้ว่าจะทนเข้าเรียนได้ทุกคาบไหมนะ ถ้าเป็นแบบนี้ น่าเบื่อมาก วิชาที่ว่ายากยังน่าเรียนกว่าวิชานี้อีก ...

ไม่ใช่แค่วันนี้ที่@@เอานิยายที่หนูอ่านออกไปพูดนะคะ

วันอื่นๆหนูก็รู้สึกแย่ที่ต้องนั่งเรียนวิชาที่@@อยากสอนอะไรก็จับมาสอน 

เอาตัวเองเป็นกลางแบบนี้ ..แล้ว@@จะถามเราทำไมคะว่า 

"ทำ........................ได้มั๊ย" ทั้งห้องเงียบ

"ได้....งั้นก็ส่ง......................นะ" ถามเองแล้วก็ตอบเอง

หนูอยากเรียนอะไรที่แปลกใหม่กว่านี้ค่ะ 

เรื่องราวเก่านำมาเล่าใหม่ก็ขอให้ดึงดูดความน่าสนใจของหนูให้มากกว่าได้ไหมคะ (ตั้ง 4 ชั่วโมง)

ศาสตร์และศิลป์ในการสอนนั้นหนุเชื่อว่าท่าน@@มี แต่น่าจะนำออกมาใช้บ้าง

ทำให้เวลา ตั้งสี่ชั่วโมง ให้เป็น แค่สี่ชั่วโมงเอง...หนูขอได้ไหมคะ ^^

'

'

'

ปล. บทความนี้เป็นเพียงความรู้สึกหรือความเห็นส่วนตัวเท่านั้น ..

       มิได้ต้องการกล่าวหรือว่าให้ผู้ใดเสียหาย หรือเดือดร้อน..(ขอพื้นที่ระบายเล็กๆ)

╯๐╰ ในวันที่ฉันเหงา

วันนี้ฝนตก (ตกตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว)หนักมาก ฉันนั่งอยู่คนเดียว ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กที่ไม่มีอะไรเลย

มองไปทางซ้ายก็ตู้เสื้อผ้าไม่ใหญ่มากนัก  ถัดไปขวามือก็โต๊ะเขียนหนังสือที่มีคอมพิวเตอร์โน๊ตบุคที่ 

เปิดเพลงของ BIG BANG ค้างไว้ บนชั้นนั้นมีหนังสือนิยายหลากหลายอรรถรสรวมทั้งหนังสือการ์ตูน 

...แอบสงสัยว่าหนังสือเรียนไปไหน  หนังสือเรียนก็อยู่ในตู้ เพราะพื้นที่ไม่พอ(ยิ้มกลบเกลื่อน)

นี่ก็สามปีแล้วสินะที่เรามาได้มาอยู่ที่นี่แม้ว่าในแต่ละวันไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยก็ตาม

ฉันยังคงอยุ๋คนเดียว บางครั้ง บางวัน บางเวลาจะมีเพื่อนๆ(มากกว่า) แต่มีสิ่งหนึ่งที่อยุ่กับฉันเสมอ

"ความเหงา"ยังไงหล่ะ  ถึงภายนอกฉันพยายามที่จะทำตัวสบายๆ สดใส เหมือนไม่ได้คิดอะไร 

มีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำ ได้พบเจอ แต่ภายในใจกลับรู้สึกท้อแท้ สิ้นหวังเหลือเกิน

ฉันไม่ขอให้มีคนมารัก(แบบชู้สาว) ฉันมีความรู้สึกอาจจะแปลกไปบ้างว่าฉันไม่พร้อมที่จะมีใคร 

เพราะจากที่ได้ยิน ได้เห็น (คนรอบข้าง)  ไม่เห้นว่าจะมีความสุขตรงไหนเลย มีแต่ความทุกข์ ไม่

สบายใจ  คอยแต่กังวล ระแวงไปทั่ว ตามหึงหวง โทรตาม โทรเช็คอยู่นั่น  แต่ก็เข้าใจอยู่นะว่า 

"คิดถึง" "เป็นห่วง" "รัก" แต่บางทีก็มากเกินไป   คุยโทรศัพท์นาทีแรกๆก็ดีนะ ทางที่ดีไม่ควรเกิน 

สามสิบนาที (จากการที่ไม่ได้ตั้งใจนั่งไป)อ เพราะหลังจากนั้นจะเริ่มมีปากเสียงกัน ทะเลาะกัน 

ตัดสาย..ซึ่งเป็นแบบนี้แทบจะทุกวัน (ห้องข้างๆอย่างเราก็เบื่อเหลือเกิน) ถือเป็นมลพิษทางเสียง

มากๆ T______T (เราขี้บ่นจังวุ๊ย)..กลับดาวแม่ มา ๆ