วันนี้ก็ได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งนะ เป็นนิยายแนวหวานๆ กุ๊กกิ๊กน่ารัก เรื่องราวเป็นประมาณว่า พระเอก กะนางเอกเป็นแฟนกันมา 7 เจ็ดปีแล้ว รักกันโดยที่ทั้งคนแทบจะไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลย
ชาย เรียน วิทย์-คณิตฯ (รอบคอบ เจ้าระเบียบจ๋า เนียบมาก ต้องตามกฎ)
หญิง เรียน ศิลป์-ภาษา (ง่ายๆ สบายๆ อินดี้ อย่ามาหวังอะไรมาก)
ตกลงเป็นแฟนกันในวันวาเลนไทน์ (โรแมนติกใช่มั๊ยหล่ะ) 555+++
ทั้งสองคนตกลงเป็นแฟนกันโดยที่ ชายต้องง้อ หญิงทุกครั้ง ต้องยอมเสมอแม้ตัวเองไม่ทำผิด
แม้นางเอกจะบอกว่า "เราเลิกกัน" พระเอกก็ยอมเพียงเพราะรัก เชื่อมั๊ยว่าตั้งแต่อ่านมาก็คืดว่าจะมีอยู่หรอผู้ชายแบบนี้ มีจริงๆหรอ หรือถ้าจะมีก็คงน้อยมากมั้ง เบื่อนางเอกอยู่นะงี่เง่าจริงๆเลย แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่ออิตาพระเอกเราก็ยอมคะ..(เชื่อเขาเลย) ...สิ่งสุดท้ายที่พระเอกขอนางเอก คืออะไรรู้มั๊ย??
.
.
.
.
.
เอ้าเฉลยให้ก็ได้ "ขอกอดครั้งสุดท้ายได้ไหม"..โอ๊ย!! พระเจ้า บูชาเขาเลย ^^(อิจฉา)
แต่หนังสือเล่มนี้จบแฮปปี้ เอนดิ้งคะ อิอิ น่ารักมากๆด้วย
หนังสือเล่มนี้อ่านแล้วได้อะไรหลายๆอย่างนะ
เพราะผู้ชายและผู้หญิงมีความคิด มุมมองที่ต่างกัน "ต่างมมุมรัก"
บางครั้งเรื่องบางเรื่องของเขาที่คิดว่าไม่สำคัญกับมีความสำคัญมากสำหรับเธอ
บางโอกาสวันพิเศษที่ไม่สำคัญกับหนึ่ง แต่อีกหนึ่งคนมันคือวันที่สำคัญมาก...
ผู้ชายไม่ค่อยโรแมนติกหรือไม่ถึงขั้นติดลบกันเลย
เธอไม่ได้ต้องการการรักเพียงเปลี่ยนคนรักให้เป็นคนในแบบที่เธอเป็น
กับคนอื่นเราควรรู้จักโอนอ่นผ่อนปรนทั้งที่ใจความจริงแล้วเราควรแคร์กับคนที่รักมากที่สุด
และมันกลายเป็นหน้าที่หลักสำหรับ"แฟนกัน" ที่ เธองอน เขาง้อ ทั้งที่บางครั้งเขารู้สึกงงว่า'เราผิดตรงไหน'เธออยากให้เขาง้อ อย่างน้อยเธอก็รู้สึกว่าเธอยังมีค่าสำหรับเขาอยู่บ้าง...
